Sylimaryna, czyli najlepszy przyjaciel wątroby123456

Leki bez recepty na regenerację wątroby

Pod nazwą sylimaryna kryje się wyciąg z owoców ostropestu plamistego – niezwykle korzystny dla wątroby. Sprzyja utrzymaniu jej w dobrej kondycji i sprzyja regeneracji .

Leki bez recepty – na wątrobę pomogą zioła-Sylimaryna

Produkty pochodzenia naturalnego/ ziołowe pomagają na niejeden problem zdrowotny i wspierają bardziej zaawansowaną farmakoterapię. Również w przypadku problemów z wątrobą ziołolecznictwo stanowi istotny element terapii i profilaktyki schorzeń tego narządu.
Po jakie naturalne leki bez recepty na wątrobę warto sięgnąć? Naukowcy wskazują na dziurawiec, karczoch, korzeń mniszka lekarskiego i ostropest plamisty. Spośród nich na szczególną uwagę zasługuje ostatni – ostropest plamisty – który na listach ziół przyjaznych wątrobie właściwie wymieniany jest jako pierwszy. Roślina ta – podobna do ostu – jest ceniona za swoje właściwości lecznicze od starożytności. Zapisała się na kartach historii medycyny i zielarstwa dzięki swoim owocom – niewielkim, szarobrązowym niełupkom. To z nich pozyskuje się cenny wyciąg nazywany sylimaryną. Substancja ta jest złożonym zespołem flawonolignanów (z sylibininą na czele – stanowiącą 50–70% sylimaryny).

Wyciąg z ostropestu plamistego, czyli sylimaryna

Związki chemiczne zawarte w ekstrakcie z łupin owoców ostropestu plamistego to zdecydowanie najmocniejsza strona tego zioła. Sylimaryna jest bowiem jednym z najsilniej działających roślinnych leków na regenerację wątroby.
Lecznicze działanie sylimaryny opiera się na dwóch mechanizmach: po pierwsze sylimaryna zmienia strukturę zewnętrznej błony komórkowej hepatocytów, co nie pozwala na przenikanie substancji hepatotoksycznych do komórek. Po drugie, sylimaryna stymuluje działanie jąderkowej polimerazy A, co wpływa na zwiększenie syntezy protein rybosomalnych. W ten sposób pobudza zdolność regeneracyjną wątroby i stymuluje regenerację hepatocytów.
Sylimaryna wykazuje też antagonistyczne działanie w stosunku do czynników hepatotoksycznych: toksyny ze sromotnika i α-amanityny z zielonych części Amanita phalloides, lantanowce, czterochlorek węgla, galaktozamina, tioacetamid i toksyczny dla wątroby wirus FV3 u zwierząt zimnokrwistych.

Istnieją doniesienia o działaniu przeciwutleniającym sylimaryny oraz o jej działaniu przeciwzapalnym. Polegającym na hamowaniu migracji komórek zapalnych, hamowaniu syntezy czynników prozapalnych (leukotrienów i prostaglandyn). Są również publikacje mówiące o zahamowaniu przez sylimarynę procesów włóknienia w wątrobie. (6)

Pomoc w pigułce – naturalne tabletki na wątrobę

Gdy wiemy już, co stosować na stan zapalny wątroby i w celach jej odnowy, pozostaje określić, w jakich sytuacjach sięgać po sylimarynę.
Wskazaniem do stosowania sylimaryny są stany po uszkodzeniach wątroby spowodowanych działaniem związków toksycznych. Można ją przyjmować jako leczenie wspomagające w przewlekłych stanach zapalnych wątroby.

Istnieją doniesienia o jej korzystnym i wspomagajacym działaniu w stłuszczeniach i marskości wątroby czy w okresie rekonwalescencji po przebytej żółtaczce. O sylimarynie powinny pamiętać osoby pracujące w przemyśle emitującym szkodliwe związki, żyjące w środowiskach wysoko skażonych, spożywające pokaźne ilości żywności przetworzonej i konserwowanej chemicznie bądź alkoholu, jak również obciążone genetycznie skłonnością do chorób wątroby.

Referencje

  1. Schulz H.U. i wsp., Investigation of Dissolution and Bioequivalence of Silymarin Product, „Drug Research” 1995, vol. 45, no 1, s. 61–64.
  2. Krostek H. i wsp., Sylibinina i jej działanie hepatoprotekcyjne z punktu widzenia toksykologa, „Przegląd Lekarski” 2012, vol. 69, nr 8, s. 541–543.
  3. Ożarowski A., Wątroba – zapobieganie chorobom i leczenie sposobami naturalnymi. Niezwykle pracowite laboratorium, 2007.
  4. Sawczuk R., Miltyk W., Ostropest plamisty – stare nowe panaceum, „Gazeta Farmaceutyczna” 2016, t. 25, nr 4 (288), s. 22–24.
  5. Salmi H.A., Sarna S., Effect of Silymarin on Chemical, Functional and Morphological Alteration of the Liver: A Double-Blind Controlled Study, „Scand J Gastroenterol” 1982, vol. 17, s. 417–421.
  6. Fraschini F., et al.: Pharmacology of silymarin. Clin. Drug Invest. 2002, 22, 51.